Karta Polaka

Karta Polaka jest dokumentem potwierdzającym przynależność do Narodu Polskiego. Osobie posiadającej Kartę przysługują uprawnienia wynikające z ustawy o Karcie Polaka, uchwalonej przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej 7 września 2007 roku.

Karta Polaka jest przyznawana osobie, która deklaruje przynależność do narodu polskiego i spełnia następujące warunki:

Karta Polaka może być wydana wyłącznie osobie nieposiadającej obywatelstwa polskiego albo zezwolenia na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Osoba, która ma Kartę Polaka:

Otrzymanie Karty Polaka nie jest równoznaczne z przyznaniem obywatelstwa polskiego, przyznania prawa do osiedlania się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ani prawa przekraczania bez wizy granic Rzeczypospolitej Polskiej.
Przyznanie Karty Polaka odbywa się w drodze decyzji administracyjnej, na pisemny wniosek osoby ubiegającej się o jej wydanie lub jej przedstawiciela ustawowego.

Wniosek o wydanie Karty Polaka zwolniony jest z wszelkich opłat.

Karta Polaka jest ważna przez okres 10 lat od dnia jej przyznania.

Karta Polaka traci ważność z chwilą nabycia obywatelstwa polskiego albo uzyskania zezwolenia na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Karta Polaka może być przyznana wyłącznie osobie posiadającej w dniu złożenia wniosku
o wydanie Karty Polaka obywatelstwo jednego z nw. państw:

Republiki Armenii, Republiki Azerbejdżańskiej, Republiki Białoruś, Republiki Estońskiej, Republiki Kazachstanu, Republiki Kirgiskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Mołdowy, Federacji Rosyjskiej, Republiki Tadżykistanu, Turkmenistanu, Ukrainy albo Republiki Uzbekistanu.

Organem właściwym w sprawie przyznania Karty Polaka jest konsul właściwy ze względu na miejsce zamieszkania wnioskodawcy.